بررسی تأثیر تعداد پایه های میانی در تعداد مودهای مؤثر در ارزیابی لرزه ای پلها به روش تحلیل پو ش آور مودال

آنالیز استاتیکی غیرخطی در طول دهه اخیر یک روش عمومی برای ارزیابی لرزه ای ساختمانها بوده است، با این حال مزیت اصلی آن یعنی هزینه الگوریتمهای کم آن در قیاس با روش دینامیکی غیرخطی، با محدودیت ذاتی آن برای ساختمانها در جائی که مودهای اولیه بایستی بر پاسخ حاکم باشد، متعادل می شود. امروزه تعمیم روش پوش آور برای در نظر گرفتن مدهای بالاتر بسیار مورد توجه قرار گرفته است، با این حال تاکنون این کار بر روی ساختمانها متمرکز شده در حالی که کارهای انجام گرفته بر روی پلها بسیار محدود است. از این رو هدف این مطالعه آزمودن روش آنالیز استاتیکی غیرخطی برای ارزیابی لرز های پلهاست، به طور یکه کاربرد آن در مورد سه پل با دهان ههای متفاوت و پایه های نامنظم و بلند بررسی شده است. این پلها با استفاده از روش آنالیز استاتیکی غیرخطی مودال ارزیابی شده و تأثیر تعداد پایه های میانی در تعداد مودهای مؤثر در ارزیابی لرزه ای پلها بررسی شده است. عمده ارزیابی پاسخهای محاسبه شده برای پلها نشان داده است که با افزایش طول دهانه کلی پل و تعداد پایه های میانی، تأثیر مودهای بالاتر در آنالیز پوش آور مودال افزایش می یابد.